Cando se fala de natalidade, de manter a lingua, de desenvolver o país, mesmo de que estamos moi ben porque recibimos inmigración (esquecendo que hai un proceso de substitución, non de suma) cinicamente se agocha que a marcha de moita mocidade e as malas condicións de traballo en Galiza frean a natalidadeAs cifras son dramáticas: máis de 73.600 persoas en idade laboral marchan fóra do país cada ano na procura de emprego! Son datos de 2007, cando a crise provocada pola burbulla inmobiliaria e a especulación financeira aínda non principiara. Estas cifras, frías e precisas, contrastan co optimismo que desborda a cotío unha parte do Goberno galego, en liña co que dita Zapatero. Isto tamén merece un comentario. A Enquisa de Poboación Activa (EPA) rebaixa a porcentaxe de desemprego a menos do 9%, mentres que os parados anotados nas oficinas de colocación, que teñen nomes e apelidos, son máis de 160.000, ou sexa: por riba do 12% da poboación activa. Ninguén entende esta diferenza, máxime cando tradicionalmente a EPA ofreceu taxas de paro superiores ás do desemprego rexistrado. Uns datos que veñen moi ben como propaganda malia que non poden agochar a realidade.
Decote utilízase a entrada de inmigrantes como argumento engadido para demostrar que todo vai sobre rodas. Analicemos o feito migratorio. Entran uns 30.000 ao ano, tanto de retornados como de inmigrantes, e son máis que os que saen definitivamente con cambio de residencia. Porén, aínda sendo certo este dato, se lle sumamos a emigración temporal, saen máis do dobre de persoas das que entran. Destes últimos unha parte son galegos e galegas que retornan cando acadan a xubilación. Así mesmo, non se pode ignorar que marchan persoas plenamente integradas e unha parte dos que entran teñen outra cultura, polo que cómpre realizar un proceso de integración, e asemade en moitos casos sofren condicións laborais precarias e salarios miserentos... Continuar a ler.
Nenhum comentário:
Postar um comentário